انسان ها به شیوه ی هندیان بر سطح زمین راه می روند، با یک سبد در جلو، و یک سبد در پشت . در سبد جلو صفات نیک خود را می گذاریم. در سبد پشتی ، عیب های خود را نگاه می داریم. به همین دلیل ، در طول روزهای زندگی خود ، چشمان مان را بر صفات نیک خود می دوزیم و فشارها را در سینه مان حبس می کنیم. در همین زمان ، بی رحمانه در پشت سر همسفرمان که پیش روی ما حرکت می کند،تمامی عیوب او را می بینیم . بدین گونه است که درباره ی خود ، بهتر از او داوری می کنیم. بی آنکه بدانیم کسی که پشت سر ما راه می رود ، درباره ی ما به همین شیوه می اندیشد.
گیلبرتو د نوچی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر