از نامه های جبران خلیل جبران به ماری هسکل
3 سپتامبر 1920
توان زندگی ، به چگونگی نگریستن ما به زندگی بسته است.
نقاشانی هستند که قصد دارند زیبایی ظرف انگوری را بیابند که بر روی یک میز می بینند،و می کوشند آن را با تمامی طراوتش ، رنگش ، درخشش و شکلش نقش کنند. و ما ، زمانی که به تابلو حاصل این تلاش می نگریم ، باید به تاکستان هامان بیندیشیم ، که چگونه می رویند ، که چگونه چیده می شوند. به میخانه ای بیندیشیم که باده این انگور در آن فروخته می شود ، به دهان هایی بیندیشیم که آن را می چشند ، و درک کنیم که هر یک از این ها از مکانی متفاوت آمده اند ، و با این وجود همه در یک ظرف هستند.
ببینیم که این بشقاب چینی است، و هر آن چه را که در باره چین آموخته ایم ، به یاد آوریم. سپس چشم هامان میز را می بیند، همان میزی که بشقاب روی آن است ، و به چوبی بیندیشیم که میز از آن ساخته شده ، به درختی که چوب از آن جدا شده ، به کسی که چوب را بریده ، و به مکان زندگی چوب بر و خانواده اش .
این گونه نگریستن به هر چیز ، تخیل را بارور می کند ، و برای دست یافتن به جهانی بسیار غنی تر می کوشیم. کودکان باید این گونه اندیشیدن را بیاموزند.
جبران خلیل جبران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر