۱۳۹۰ اسفند ۱۲, جمعه

انسانیت


باید دنیایی از آدم های به واقع حساس بیافرینیم ، که بتوانند موسیقی ، شعر و نقاشی را درک کنند ، بتوانند طبیعت را بفهمند ، بتوانند زیبایی انسان ، طبیعت و دنیایی که آن ها را احاطه کرده است، درک کنند ، ستارگان را ، ماه را ، خورشید را.  فقط پرنده ای در پرواز می تواند ترا با شعفی سرشار آکنده سازد.  شاید که آزادی و چهچهه پرنده کوچک ، ترا به آواز در آورد. انسانیت قلب و احساس خود را از دست داده و ما باید آن را به هر کس که خواستار آن است ، بازگردانیم.

                   اشو

هیچ نظری موجود نیست: