چنین گفت تیغه ی یک گیاه
تیغه ی یک گیاه به یک برگ پائیزی گفت " هنگام افتادن چه سروصدایی می کنی ! همه ی رویاهای زمستانی مرا به هم می ریزی. "
برگ بر آشفت و گفت "ای فرومایه ی فرونشین ! موجود بی آواز و بد خلق ! تو در هوای بالا زندگی نمی کنی واز صدای آواز چیزی نمفهمی . "
آنگاه برگ پائیزی روی زمین خوابیدو به خواب رفت. چون بهار رسید باز بیدار شد – و یک تیغه ی گیاه بود .
هنگامی که پائیز آمد و خواب زمستانی او را فرا گرفت و برگ ها از همه جا روی او می ریختند، زیر لب با خود می گفت " وای از دست این برگ های پائیزی ! چه سرو صدایی می کنند ! همه ی رویاهای زمستانی مرا به هم می زنند ."
جبران خلیل جبران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر